hayat güzel.

kimi zaman küçük bir kız çocuğu gibi davranıyorum.elimden oyuncağım alınmış ya da istediğim bir şey alınmamış gibi.zihnimde tutturuyorum,diretiyorum,kendimi üzüyorum sonra kendime kızıyorum bir daha üzüyorum.yıllar geçiyo ama hala o kadar kırılganım ki bundan mı acaba can kırıkları biriktiriyorum.sonra onları temizlemeye çalışıyorum,ufaklarını çıkaramıyorum bazen,acıtıyolar ama onlarla yaşamayı istemiyorum,belki de onları istemiyorum.evet istemiyorum.ben ağız dolusu kahkahalar atmayı seviyorum.mutsuzluğu kim sever orası ayrı ama ben hiiç sevmiyorum.hayat yaşadıklarıma saysın dercesine sadece mutlu olmak istiyorum.herkes kadar,her şey kadar mutlu olmak.

çok mutlu olmakta bile yok gözüm sadece mutlu olsam da yetinebilirim.hani bir şeyin fazlasını isteyince ya da ne bileyim fazlası olunca büyüsü kaçacakmış gibi.hep öyle olmaz mı çok güzel geçen bir gün kötü biter çoğu zaman ya da çok çok mutluysan bir terslik olur.evren fazlasını alırcasına çıkarıverir karşına birden,kalırsın öyle,ne bir adım beri gelebilirsin ne bir adım öteye geçebilirsin.hayatla arana giren her şeye sırtını dönersin sadece.kaçış diyeyim ya da..

bunları yaşamamak adına izin vermeli insan hayata.küçük armağanlar sunsa da ona payıma düşen buymuş diyip yetinebilmeli.içindeki çocuk o zaman hiç büyümeyecekse de küçük şeylere mutlu olduğun kadar küçücük şeylerden kırılabileceksen de öğrenmeli.ve öğretmeli herkese 

hayat yaşadığın,yaşattığın kadar güzel.

aslında hayat güzel.fazla süse ihtiyacı yok.