"Hayaaaatt" diye seslendim döndü yüzünü bana ve gülümsedi…
Nerelerdeydin,neden yüzünü dönmüştün dedim..
Hep yakınındaydım aslında seslenmen yeterdi elinden tutmama..dedi..
İşte hayatla aramda "dedim,dedi hikayesi" o an başladı yazılmaya,ben dedim o dedi,ben sordum o cevapladı..
Başta üzüldüm biraz seslenmek için geç kaldığıma..Olmaz böyle dedi,geç kalmadın yaşaman gerekenleri yaşadın,"büyümeliydin"..
Büyümeliydim..diye tekrar ettim…Neden küçükken daha güzel değil miydi her şey,daha bir elma şekeri tadında,güzelliği adında,yakınında değil miydi o halde nedendi büyümek..?
"pamuk şekeri" dedi..
"pamuk şekeri" mi dedim..
evet "pamuk şeker"i dedi…neydi "pamuk şekeri"…
Küçükken beni en çok mutlu eden “pamuk şekeri”yaşattığı mutluluk sonluluklara sonsuzluk eklemek kadar büyük,o kadar tarifsiz yani…
büyüdün ama hala “pamuk şekeri”mutlu edebilir seni dedi..
”Mutlu olmak” dedim
Evet "mutlu olmak”dedi..
Hala "pamuk şekeriyle mutlu olabilirim" dedim..evet büyüdüm ama pamuk şekeri tadında yaşayabilirim..
Evet dedi büyüdün,ama büyümen yaşaman öğrenmen demekti mutsuz olman değil!
"Mutluluk" dedi..
"Mutluluk" dedim..
İstediğin ölçüde bende dedi..dedim..böyle başladı..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder